poruchać

Polish

Etymology

From po- (“iterative prefix”) +‎ ruchać (“to fuck”).

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈru.xat͡ɕ/
  • Rhymes: -uxat͡ɕ
  • Syllabification: po‧ru‧chać

Verb

poruchać pf

  1. (transitive, vulgar) to fuck some, to get some, to satisfy one's sexual urges

Conjugation
Conjugation of poruchać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive poruchać
future tense 1st porucham poruchamy
2nd poruchasz poruchacie
3rd porucha poruchają
impersonal porucha się
past tense 1st poruchałem poruchałam poruchaliśmy poruchałyśmy
2nd poruchałeś poruchałaś poruchaliście poruchałyście
3rd poruchał poruchała poruchało poruchali poruchały
impersonal poruchano
conditional 1st poruchałbym poruchałabym poruchalibyśmy poruchałybyśmy
2nd poruchałbyś poruchałabyś poruchalibyście poruchałybyście
3rd poruchałby poruchałaby poruchałoby poruchaliby poruchałyby
impersonal poruchano by
imperative 1st niech porucham poruchajmy
2nd poruchaj poruchajcie
3rd niech porucha niech poruchają
anterior adverbial participle poruchawszy
verbal noun poruchanie

Further reading
  • poruchać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • poruchać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.