posoczyć

Polish

Inherited from Proto-Slavic *posočiti. By surface analysis, po- +‎ sok +‎ -yć.

posoczyć impf

(intransitive, hunting, of a wounded animal) to bleed (to lose blood), to imbrue with, to spew/spill blood
Synonyms: broczyć krwią, krwawić

Conjugation of posoczyć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		posoczyć
present tense	1^st	posoczę			posoczymy
	2^nd	posoczysz			posoczycie
	3^rd	posoczy			posoczą
	impersonal	posoczy się
past tense	1^st	posoczyłem	posoczyłam		posoczyliśmy	posoczyłyśmy
	2^nd	posoczyłeś	posoczyłaś		posoczyliście	posoczyłyście
	3^rd	posoczył	posoczyła	posoczyło	posoczyli	posoczyły
	impersonal	posoczono
future tense	1^st	będę posoczył, będę posoczyć	będę posoczyła, będę posoczyć		będziemy posoczyli, będziemy posoczyć	będziemy posoczyły, będziemy posoczyć
	2^nd	będziesz posoczył, będziesz posoczyć	będziesz posoczyła, będziesz posoczyć		będziecie posoczyli, będziecie posoczyć	będziecie posoczyły, będziecie posoczyć
	3^rd	będzie posoczył, będzie posoczyć	będzie posoczyła, będzie posoczyć	będzie posoczyło, będzie posoczyć	będą posoczyli, będą posoczyć	będą posoczyły, będą posoczyć
	impersonal	będzie posoczyć się
conditional	1^st	posoczyłbym	posoczyłabym		posoczylibyśmy	posoczyłybyśmy
	2^nd	posoczyłbyś	posoczyłabyś		posoczylibyście	posoczyłybyście
	3^rd	posoczyłby	posoczyłaby	posoczyłoby	posoczyliby	posoczyłyby
	impersonal	posoczono by
imperative	1^st	niech posoczę			posoczmy
	2^nd	posocz			posoczcie
	3^rd	niech posoczy			niech posoczą
active adjectival participle		posoczący	posocząca	posoczące	posoczący	posoczące
contemporary adverbial participle		posocząc
verbal noun		posoczenie

adjectives

nouns