potępić

Polish

Etymology

From po- +‎ tępić.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈtɛm.pit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛmpit͡ɕ
  • Syllabification: po‧tę‧pić

Verb

potępić pf (imperfective potępiać)

  1. (transitive) to condemn, to denounce (speak out against)
  2. (transitive, theology) to damn

Verb

potępić pf

  1. (reflexive) to become dull, to become blunt

Conjugation
Conjugation of potępić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive potępić
future tense 1st potępię potępimy
2nd potępisz potępicie
3rd potępi potępią
impersonal potępi się
past tense 1st potępiłem potępiłam potępiliśmy potępiłyśmy
2nd potępiłeś potępiłaś potępiliście potępiłyście
3rd potępił potępiła potępiło potępili potępiły
impersonal potępiono
conditional 1st potępiłbym potępiłabym potępilibyśmy potępiłybyśmy
2nd potępiłbyś potępiłabyś potępilibyście potępiłybyście
3rd potępiłby potępiłaby potępiłoby potępiliby potępiłyby
impersonal potępiono by
imperative 1st niech potępię potępmy
2nd potęp potępcie
3rd niech potępi niech potępią
passive adjectival participle potępiony potępiona potępione potępieni potępione
anterior adverbial participle potępiwszy
verbal noun potępienie

Derived terms
adjective
  • potępiony
noun

Further reading
  • potępić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • potępić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.