pouczyć

Polish

Etymology

From po- +‎ uczyć. Cognate with Rusyn повчыти (povčŷty).

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈu.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: po‧u‧czyć

Verb

pouczyć pf (imperfective pouczać)

  1. (transitive) to instruct, to edify
  2. (transitive) to admonish, to warn
  3. (reflexive) to study for some time

Conjugation
Conjugation of pouczyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pouczyć
future tense 1st pouczę pouczymy
2nd pouczysz pouczycie
3rd pouczy pouczą
impersonal pouczy się
past tense 1st pouczyłem pouczyłam pouczyliśmy pouczyłyśmy
2nd pouczyłeś pouczyłaś pouczyliście pouczyłyście
3rd pouczył pouczyła pouczyło pouczyli pouczyły
impersonal pouczono
conditional 1st pouczyłbym pouczyłabym pouczylibyśmy pouczyłybyśmy
2nd pouczyłbyś pouczyłabyś pouczylibyście pouczyłybyście
3rd pouczyłby pouczyłaby pouczyłoby pouczyliby pouczyłyby
impersonal pouczono by
imperative 1st niech pouczę pouczmy
2nd poucz pouczcie
3rd niech pouczy niech pouczą
passive adjectival participle pouczony pouczona pouczone pouczeni pouczone
anterior adverbial participle pouczywszy
verbal noun pouczenie

Further reading
  • pouczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pouczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.