powikłać

Polish

Etymology

From po- +‎ wikłać.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈvik.wat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ikwat͡ɕ
  • Syllabification: po‧wik‧łać

Verb

powikłać pf

  1. (transitive) to tangle, to ravel
    Synonym: poplątać
  2. (transitive) to complicate, to convolute
    Synonyms: pogmatwać, zagmatwać
  3. (reflexive) to become complicated

Conjugation
Conjugation of powikłać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive powikłać
future tense 1st powikłam powikłamy
2nd powikłasz powikłacie
3rd powikła powikłają
impersonal powikła się
past tense 1st powikłałem powikłałam powikłaliśmy powikłałyśmy
2nd powikłałeś powikłałaś powikłaliście powikłałyście
3rd powikłał powikłała powikłało powikłali powikłały
impersonal powikłano
conditional 1st powikłałbym powikłałabym powikłalibyśmy powikłałybyśmy
2nd powikłałbyś powikłałabyś powikłalibyście powikłałybyście
3rd powikłałby powikłałaby powikłałoby powikłaliby powikłałyby
impersonal powikłano by
imperative 1st niech powikłam powikłajmy
2nd powikłaj powikłajcie
3rd niech powikła niech powikłają
passive adjectival participle powikłany powikłana powikłane powikłani powikłane
anterior adverbial participle powikławszy
verbal noun powikłanie

Further reading
  • powikłać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • powikłać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.