powikłanie

Polish

Etymology

From powikłać +‎ -anie.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔ.vikˈwa.ɲɛ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -aɲɛ
  • Syllabification: po‧wik‧ła‧nie

Noun

powikłanie n

  1. verbal noun of powikłać
  2. (medicine) complication

Declension
Declension of powikłanie
singular plural
nominative powikłanie powikłania
genitive powikłania powikłań
dative powikłaniu powikłaniom
accusative powikłanie powikłania
instrumental powikłaniem powikłaniami
locative powikłaniu powikłaniach
vocative powikłanie powikłania

Further reading
  • powikłanie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • powikłanie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.