powitać

Polish

Etymology

From po- +‎ witać.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈvi.tat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -itat͡ɕ
  • Syllabification: po‧wi‧tać

Verb

powitać pf (imperfective witać)

  1. (transitive) to greet, to welcome (affirm the arrival of someone)
    Synonym: przywitać
  2. (reflexive) to say hello, to greet [+ z (instrumental) = to someone]

Conjugation
Conjugation of powitać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive powitać
future tense 1st powitam powitamy
2nd powitasz powitacie
3rd powita powitają
impersonal powita się
past tense 1st powitałem powitałam powitaliśmy powitałyśmy
2nd powitałeś powitałaś powitaliście powitałyście
3rd powitał powitała powitało powitali powitały
impersonal powitano
conditional 1st powitałbym powitałabym powitalibyśmy powitałybyśmy
2nd powitałbyś powitałabyś powitalibyście powitałybyście
3rd powitałby powitałaby powitałoby powitaliby powitałyby
impersonal powitano by
imperative 1st niech powitam powitajmy
2nd powitaj powitajcie
3rd niech powita niech powitają
passive adjectival participle powitany powitana powitane powitani powitane
anterior adverbial participle powitawszy
verbal noun powitanie

Further reading
  • powitać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • powitać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.