witać

Polish

Inherited from Old Polish witać, from Proto-Slavic *vitati. Cognates include Belarusian вітаць (vitacʹ), Russian витать (vitatʹ, “to soar; to welcome”).

witać impf (perfective powitać or przywitać)

(transitive) to greet, to welcome (to affirm the arrival of someone)
Coordinate term: żegnać
(reflexive) to say hello, to greet [+ z (instrumental) = to someone]

Conjugation of witać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		witać
present tense	1^st	witam			witamy
	2^nd	witasz			witacie
	3^rd	wita			witają
	impersonal	wita się
past tense	1^st	witałem	witałam		witaliśmy	witałyśmy
	2^nd	witałeś	witałaś		witaliście	witałyście
	3^rd	witał	witała	witało	witali	witały
	impersonal	witano
future tense	1^st	będę witał, będę witać	będę witała, będę witać		będziemy witali, będziemy witać	będziemy witały, będziemy witać
	2^nd	będziesz witał, będziesz witać	będziesz witała, będziesz witać		będziecie witali, będziecie witać	będziecie witały, będziecie witać
	3^rd	będzie witał, będzie witać	będzie witała, będzie witać	będzie witało, będzie witać	będą witali, będą witać	będą witały, będą witać
	impersonal	będzie witać się
conditional	1^st	witałbym	witałabym		witalibyśmy	witałybyśmy
	2^nd	witałbyś	witałabyś		witalibyście	witałybyście
	3^rd	witałby	witałaby	witałoby	witaliby	witałyby
	impersonal	witano by
imperative	1^st	niech witam			witajmy
	2^nd	witaj			witajcie
	3^rd	niech wita			niech witają
active adjectival participle		witający	witająca	witające	witający	witające
passive adjectival participle		witany	witana	witane	witani	witane
contemporary adverbial participle		witając
verbal noun		witanie

adjective

interjections