powstrzymać

Polish

Etymology

From po- +‎ wstrzymać.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈfstʂɨ.mat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨmat͡ɕ
  • Syllabification: po‧wstrzy‧mać

Verb

powstrzymać pf (imperfective powstrzymywać)

  1. (transitive) to hold back, to contain, to stay, to check
  2. (reflexive) to refrain, to stop oneself

Conjugation
Conjugation of powstrzymać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive powstrzymać
future tense 1st powstrzymam powstrzymamy
2nd powstrzymasz powstrzymacie
3rd powstrzyma powstrzymają
impersonal powstrzyma się
past tense 1st powstrzymałem powstrzymałam powstrzymaliśmy powstrzymałyśmy
2nd powstrzymałeś powstrzymałaś powstrzymaliście powstrzymałyście
3rd powstrzymał powstrzymała powstrzymało powstrzymali powstrzymały
impersonal powstrzymano
conditional 1st powstrzymałbym powstrzymałabym powstrzymalibyśmy powstrzymałybyśmy
2nd powstrzymałbyś powstrzymałabyś powstrzymalibyście powstrzymałybyście
3rd powstrzymałby powstrzymałaby powstrzymałoby powstrzymaliby powstrzymałyby
impersonal powstrzymano by
imperative 1st niech powstrzymam powstrzymajmy
2nd powstrzymaj powstrzymajcie
3rd niech powstrzyma niech powstrzymają
passive adjectival participle powstrzymany powstrzymana powstrzymane powstrzymani powstrzymane
anterior adverbial participle powstrzymawszy
verbal noun powstrzymanie

Further reading
  • powstrzymać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • powstrzymać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.