wstrzymać

Polish

Etymology

From ws- +‎ trzymać.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈfstʂɨ.mat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨmat͡ɕ
  • Syllabification: wstrzy‧mać

Verb

wstrzymać pf (imperfective wstrzymywać)

  1. (transitive) to arrest, to stop, to hold up, to rein back
  2. (reflexive) to abstain

Conjugation
Conjugation of wstrzymać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wstrzymać
future tense 1st wstrzymam wstrzymamy
2nd wstrzymasz wstrzymacie
3rd wstrzyma wstrzymają
impersonal wstrzyma się
past tense 1st wstrzymałem wstrzymałam wstrzymaliśmy wstrzymałyśmy
2nd wstrzymałeś wstrzymałaś wstrzymaliście wstrzymałyście
3rd wstrzymał wstrzymała wstrzymało wstrzymali wstrzymały
impersonal wstrzymano
conditional 1st wstrzymałbym wstrzymałabym wstrzymalibyśmy wstrzymałybyśmy
2nd wstrzymałbyś wstrzymałabyś wstrzymalibyście wstrzymałybyście
3rd wstrzymałby wstrzymałaby wstrzymałoby wstrzymaliby wstrzymałyby
impersonal wstrzymano by
imperative 1st niech wstrzymam wstrzymajmy
2nd wstrzymaj wstrzymajcie
3rd niech wstrzyma niech wstrzymają
passive adjectival participle wstrzymany wstrzymana wstrzymane wstrzymani wstrzymane
anterior adverbial participle wstrzymawszy
verbal noun wstrzymanie

Derived terms
verb

Further reading
  • wstrzymać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wstrzymać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.