pozwolić

Polish

Etymology

From po- +‎ Old Polish zwolić, from Proto-Slavic *sъ-voliti. By surface analysis, po- +‎ z- +‎ wola +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈzvɔ.lit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔlit͡ɕ
  • Syllabification: po‧zwo‧lić

Verb

pozwolić pf (imperfective pozwalać)

  1. (transitive) to allow, to permit, to consent to
  2. (transitive) to not bar, to not obstruct
  3. (intransitive) to indulge oneself [+sobie]
    Synonym: pofolgować sobie
  4. (intransitive) to come with someone (used to asked a person to follow someone) [+ z (instrumental) = with whom]

Conjugation
Conjugation of pozwolić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pozwolić
future tense 1st pozwolę pozwolimy
2nd pozwolisz pozwolicie
3rd pozwoli pozwolą
impersonal pozwoli się
past tense 1st pozwoliłem pozwoliłam pozwoliliśmy pozwoliłyśmy
2nd pozwoliłeś pozwoliłaś pozwoliliście pozwoliłyście
3rd pozwolił pozwoliła pozwoliło pozwolili pozwoliły
impersonal pozwolono
conditional 1st pozwoliłbym pozwoliłabym pozwolilibyśmy pozwoliłybyśmy
2nd pozwoliłbyś pozwoliłabyś pozwolilibyście pozwoliłybyście
3rd pozwoliłby pozwoliłaby pozwoliłoby pozwoliliby pozwoliłyby
impersonal pozwolono by
imperative 1st niech pozwolę pozwólmy
2nd pozwól pozwólcie
3rd niech pozwoli niech pozwolą
anterior adverbial participle pozwoliwszy
verbal noun pozwolenie
verbs
noun

Further reading
  • pozwolić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pozwolić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.