zezwolić

Polish

Etymology

From ze- +‎ Old Polish zwolić, from Proto-Slavic *sъ-voliti. By surface analysis, ze- +‎ z- +‎ wola +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /zɛzˈvɔ.lit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔlit͡ɕ
  • Syllabification: zez‧wo‧lić

Verb

zezwolić pf (imperfective zezwalać)

  1. (transitive, formal) to allow, to permit, to authorize
    Synonym: pozwolić

Conjugation
Conjugation of zezwolić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zezwolić
future tense 1st zezwolę zezwolimy
2nd zezwolisz zezwolicie
3rd zezwoli zezwolą
impersonal zezwoli się
past tense 1st zezwoliłem zezwoliłam zezwoliliśmy zezwoliłyśmy
2nd zezwoliłeś zezwoliłaś zezwoliliście zezwoliłyście
3rd zezwolił zezwoliła zezwoliło zezwolili zezwoliły
impersonal zezwolono
conditional 1st zezwoliłbym zezwoliłabym zezwolilibyśmy zezwoliłybyśmy
2nd zezwoliłbyś zezwoliłabyś zezwolilibyście zezwoliłybyście
3rd zezwoliłby zezwoliłaby zezwoliłoby zezwoliliby zezwoliłyby
impersonal zezwolono by
imperative 1st niech zezwolę zezwólmy
2nd zezwól zezwólcie
3rd niech zezwoli niech zezwolą
passive adjectival participle zezwolony zezwolona zezwolone zezwoleni zezwolone
anterior adverbial participle zezwoliwszy
verbal noun zezwolenie

Further reading
  • zezwolić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zezwolić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.