przewinić

Polish

Etymology

From prze- +‎ winić.

Pronunciation
  • IPA(key): /pʂɛˈvi.ɲit͡ɕ/
  • Rhymes: -iɲit͡ɕ
  • Syllabification: prze‧wi‧nić

Verb

przewinić pf

  1. (intransitive, dated) to offend (commit an offense)
    Synonym: zawinić

Conjugation
Conjugation of przewinić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive przewinić
future tense 1st przewinię przewinimy
2nd przewinisz przewinicie
3rd przewini przewinią
impersonal przewini się
past tense 1st przewiniłem przewiniłam przewiniliśmy przewiniłyśmy
2nd przewiniłeś przewiniłaś przewiniliście przewiniłyście
3rd przewinił przewiniła przewiniło przewinili przewiniły
impersonal przewiniono
conditional 1st przewiniłbym przewiniłabym przewinilibyśmy przewiniłybyśmy
2nd przewiniłbyś przewiniłabyś przewinilibyście przewiniłybyście
3rd przewiniłby przewiniłaby przewiniłoby przewiniliby przewiniłyby
impersonal przewiniono by
imperative 1st niech przewinię przewińmy
2nd przewiń przewińcie
3rd niech przewini niech przewinią
anterior adverbial participle przewiniwszy
verbal noun przewinienie

Derived terms
nouns

Further reading
  • przewinić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • przewinić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.