przybrać

Polish

Etymology

From przy- +‎ brać.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpʂɨ.brat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨbrat͡ɕ
  • Syllabification: przy‧brać

Verb

przybrać pf (imperfective przybierać)

  1. (transitive) to take on, to put on, to assume, to adopt
  2. (transitive) to garnish, to adorn

Conjugation
Conjugation of przybrać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive przybrać
future tense 1st przybiorę przybierzemy
2nd przybierzesz przybierzecie
3rd przybierze przybiorą
impersonal przybierze się
past tense 1st przybrałem przybrałam przybraliśmy przybrałyśmy
2nd przybrałeś przybrałaś przybraliście przybrałyście
3rd przybrał przybrała przybrało przybrali przybrały
impersonal przybrano
conditional 1st przybrałbym przybrałabym przybralibyśmy przybrałybyśmy
2nd przybrałbyś przybrałabyś przybralibyście przybrałybyście
3rd przybrałby przybrałaby przybrałoby przybraliby przybrałyby
impersonal przybrano by
imperative 1st niech przybiorę przybierzmy
2nd przybierz przybierzcie
3rd niech przybierze niech przybiorą
passive adjectival participle przybrany przybrana przybrane przybrani przybrane
anterior adverbial participle przybrawszy
verbal noun przybranie

Further reading
  • przybrać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • przybrać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.