przymusić

Polish

Etymology

From przy- +‎ musieć.

Pronunciation
  • IPA(key): /pʂɨˈmu.ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -uɕit͡ɕ
  • Syllabification: przy‧mu‧sić

Verb

przymusić pf (imperfective przymuszać)

  1. (transitive) to coerce (to use actual or threatened force for the purpose of compelling action by another person)
  2. (transitive, law) to coerce, to compulse, to duress (to use of force to compel)
  3. (transitive, bridge) to squeeze, to squeeze play (to use the tactic of running a suit to compel another player to waste potentially winning cards)
  4. (reflexive) to do something against one's will

Conjugation
Conjugation of przymusić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive przymusić
future tense 1st przymuszę przymusimy
2nd przymusisz przymusicie
3rd przymusi przymuszą
impersonal przymusi się
past tense 1st przymusiłem przymusiłam przymusiliśmy przymusiłyśmy
2nd przymusiłeś przymusiłaś przymusiliście przymusiłyście
3rd przymusił przymusiła przymusiło przymusili przymusiły
impersonal przymuszono
conditional 1st przymusiłbym przymusiłabym przymusilibyśmy przymusiłybyśmy
2nd przymusiłbyś przymusiłabyś przymusilibyście przymusiłybyście
3rd przymusiłby przymusiłaby przymusiłoby przymusiliby przymusiłyby
impersonal przymuszono by
imperative 1st niech przymuszę przymuśmy
2nd przymuś przymuście
3rd niech przymusi niech przymuszą
passive adjectival participle przymuszony przymuszona przymuszone przymuszeni przymuszone
anterior adverbial participle przymusiwszy
verbal noun przymuszenie

Derived terms
noun
adjective
adverb
noun

Further reading
  • przymusić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • przymusić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.