przypaść

Polish

Etymology

From przy- +‎ paść.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpʂɨ.paɕt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨpaɕt͡ɕ
  • Syllabification: przy‧paść

Verb

przypaść pf (imperfective przypadać)

  1. (intransitive) to fall on
  2. (intransitive) to fall, to occur
  3. (intransitive) to befall, to fall to

Conjugation
Conjugation of przypaść pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive przypaść
future tense 1st przypadnę przypadniemy
2nd przypadniesz przypadniecie
3rd przypadnie przypadną
impersonal przypadnie się
past tense 1st przypadłem przypadłam przypadliśmy przypadłyśmy
2nd przypadłeś przypadłaś przypadliście przypadłyście
3rd przypadł przypadła przypadło przypadli przypadły
impersonal przypadnięto
conditional 1st przypadłbym przypadłabym przypadlibyśmy przypadłybyśmy
2nd przypadłbyś przypadłabyś przypadlibyście przypadłybyście
3rd przypadłby przypadłaby przypadłoby przypadliby przypadłyby
impersonal przypadnięto by
imperative 1st niech przypadnę przypadnijmy
2nd przypadnij przypadnijcie
3rd niech przypadnie niech przypadną
anterior adverbial participle przypadłszy
verbal noun przypadnięcie
noun

Further reading
  • przypaść in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • przypaść in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.