przyuczyć

Polish

Etymology

From przy- +‎ uczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /pʂɨˈu.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: przy‧u‧czyć

Verb

przyuczyć pf (imperfective przyuczać)

  1. (transitive) to train, to teach, to show the ropes
  2. (transitive) to develop a habit by teaching
  3. (reflexive) to train oneself
  4. (reflexive) to develop a habit by teaching oneself

Conjugation
Conjugation of przyuczyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive przyuczyć
future tense 1st przyuczę przyuczymy
2nd przyuczysz przyuczycie
3rd przyuczy przyuczą
impersonal przyuczy się
past tense 1st przyuczyłem przyuczyłam przyuczyliśmy przyuczyłyśmy
2nd przyuczyłeś przyuczyłaś przyuczyliście przyuczyłyście
3rd przyuczył przyuczyła przyuczyło przyuczyli przyuczyły
impersonal przyuczono
conditional 1st przyuczyłbym przyuczyłabym przyuczylibyśmy przyuczyłybyśmy
2nd przyuczyłbyś przyuczyłabyś przyuczylibyście przyuczyłybyście
3rd przyuczyłby przyuczyłaby przyuczyłoby przyuczyliby przyuczyłyby
impersonal przyuczono by
imperative 1st niech przyuczę przyuczmy
2nd przyucz przyuczcie
3rd niech przyuczy niech przyuczą
passive adjectival participle przyuczony przyuczona przyuczone przyuczeni przyuczone
anterior adverbial participle przyuczywszy
verbal noun przyuczenie

Further reading
  • przyuczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • przyuczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.