ræna

Faroese

Etymology

From Old Norse ræna, which is derived from Old Norse rán (“theft, robbery”).[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɹɛaːna/
  • Rhymes: -ɛaːna
  • Homophone: Rana

Verb

ræna (third person singular past indicative rændi, third person plural past indicative rændu, supine rænt)

  1. to rob, to steal
    Írar vóru komnir at ræna seyð og hvat annað, teir kundu fáa – Irishmen had come to steal sheep and everything else they could lay their hands on
  2. to hijack, to kidnap
    ræna eitt flogfar – to hijack an airplane

Conjugation
Conjugation of ræna (group v-1)
infinitive ræna
supine rænt
participle (a7)1 rænandi rændur
present past
first singular ræni rændi
second singular rænir rændi
third singular rænir rændi
plural ræna rændu
imperative
singular ræn!
plural rænið!
1Only the past participle being declined.

References
  1. Torp, Alf (1919), “ræna”, in Nynorsk Etymologisk Ordbok, Oslo: H. Aschehoug and Co. (W. Nygaard)

Anagrams

Icelandic

Etymology

From Old Norse ræna, which is derived from Old Norse rán (“theft, robbery”).[1] Akin to Danish and Norwegian rane. Compare English rend.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈraiːna/
  • Rhymes: -aiːna

Verb

ræna (weak verb, third-person singular past indicative rændi, supine rænt)

  1. (transitive, intransitive, mono- or ditransitive) to rob (someone of something), steal

Conjugation
ræna — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að ræna
supine
(sagnbót)		 rænt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 rænandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég ræni við rænum present
(nútíð)		 ég ræni við rænum
þú rænir þið rænið þú rænir þið rænið
hann, hún, það rænir þeir, þær, þau ræna hann, hún, það ræni þeir, þær, þau ræni
past
(þátíð)		 ég rændi við rændum past
(þátíð)		 ég rændi við rændum
þú rændir þið rænduð þú rændir þið rænduð
hann, hún, það rændi þeir, þær, þau rændu hann, hún, það rændi þeir, þær, þau rændu
imperative
(boðháttur)		 ræn (þú) rænið (þið)
Forms with appended personal pronoun
rændu ræniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
rænast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að rænast
supine
(sagnbót)		 rænst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 rænandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég rænist við rænumst present
(nútíð)		 ég rænist við rænumst
þú rænist þið rænist þú rænist þið rænist
hann, hún, það rænist þeir, þær, þau rænast hann, hún, það rænist þeir, þær, þau rænist
past
(þátíð)		 ég rændist við rændumst past
(þátíð)		 ég rændist við rændumst
þú rændist þið rændust þú rændist þið rændust
hann, hún, það rændist þeir, þær, þau rændust hann, hún, það rændist þeir, þær, þau rændust
imperative
(boðháttur)		 rænst (þú) rænist (þið)
Forms with appended personal pronoun
rænstu rænisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
rændur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 rændur rænd rænt rændir rændar rænd
accusative
(þolfall)		 rændan rænda rænt rænda rændar rænd
dative
(þágufall)		 rændum rændri rændu rændum rændum rændum
genitive
(eignarfall)		 rænds rændrar rænds rændra rændra rændra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 rændi rænda rænda rændu rændu rændu
accusative
(þolfall)		 rænda rændu rænda rændu rændu rændu
dative
(þágufall)		 rænda rændu rænda rændu rændu rændu
genitive
(eignarfall)		 rænda rændu rænda rændu rændu rændu

Derived terms

References
  1. Torp, Alf (1919), “ræna”, in Nynorsk Etymologisk Ordbok, Oslo: H. Aschehoug and Co. (W. Nygaard)

Anagrams

Ligurian

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈrɛːna/

Noun

ræna f (please provide plural)

  1. frog (small tailless amphibian of the order Anura)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.