ratownik

Polish

Etymology

From ratować (“to rescue”) +‎ -nik.

Pronunciation
  • IPA(key): /raˈtɔv.ɲik/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔvɲik
  • Syllabification: ra‧tow‧nik

Noun

ratownik m pers (feminine ratowniczka)

  1. lifeguard
  2. rescuer, life saver
  3. paramedic

Declension
Declension of ratownik
singular plural
nominative ratownik ratownicy
genitive ratownika ratowników
dative ratownikowi ratownikom
accusative ratownika ratowników
instrumental ratownikiem ratownikami
locative ratowniku ratownikach
vocative ratowniku ratownicy

Derived terms

Further reading
  • ratownik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ratownik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.