reikna
Icelandic
Etymology
From late Old Norse reikna, which is borrowed from Middle Low German rekenen, which is cognate to Dutch rekenen, English reckon and German rechnen.[1]
Verb
reikna (weak verb, third-person singular past indicative reiknaði, supine reiknað)
- (transitive, intransitive, governs the accusative) to calculate, to compute
Conjugation
reikna — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að reikna | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
reiknað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
reiknandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég reikna | við reiknum | present (nútíð) |
ég reikni | við reiknum |
| þú reiknar | þið reiknið | þú reiknir | þið reiknið | ||
| hann, hún, það reiknar | þeir, þær, þau reikna | hann, hún, það reikni | þeir, þær, þau reikni | ||
| past (þátíð) |
ég reiknaði | við reiknuðum | past (þátíð) |
ég reiknaði | við reiknuðum |
| þú reiknaðir | þið reiknuðuð | þú reiknaðir | þið reiknuðuð | ||
| hann, hún, það reiknaði | þeir, þær, þau reiknuðu | hann, hún, það reiknaði | þeir, þær, þau reiknuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
reikna (þú) | reiknið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| reiknaðu | reikniði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
reiknast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að reiknast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
reiknast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
reiknandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég reiknast | við reiknumst | present (nútíð) |
ég reiknist | við reiknumst |
| þú reiknast | þið reiknist | þú reiknist | þið reiknist | ||
| hann, hún, það reiknast | þeir, þær, þau reiknast | hann, hún, það reiknist | þeir, þær, þau reiknist | ||
| past (þátíð) |
ég reiknaðist | við reiknuðumst | past (þátíð) |
ég reiknaðist | við reiknuðumst |
| þú reiknaðist | þið reiknuðust | þú reiknaðist | þið reiknuðust | ||
| hann, hún, það reiknaðist | þeir, þær, þau reiknuðust | hann, hún, það reiknaðist | þeir, þær, þau reiknuðust | ||
| imperative (boðháttur) |
reiknast (þú) | reiknist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| reiknastu | reiknisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
reiknaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
reiknaður | reiknuð | reiknað | reiknaðir | reiknaðar | reiknuð | |
| accusative (þolfall) |
reiknaðan | reiknaða | reiknað | reiknaða | reiknaðar | reiknuð | |
| dative (þágufall) |
reiknuðum | reiknaðri | reiknuðu | reiknuðum | reiknuðum | reiknuðum | |
| genitive (eignarfall) |
reiknaðs | reiknaðrar | reiknaðs | reiknaðra | reiknaðra | reiknaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
reiknaði | reiknaða | reiknaða | reiknuðu | reiknuðu | reiknuðu | |
| accusative (þolfall) |
reiknaða | reiknuðu | reiknaða | reiknuðu | reiknuðu | reiknuðu | |
| dative (þágufall) |
reiknaða | reiknuðu | reiknaða | reiknuðu | reiknuðu | reiknuðu | |
| genitive (eignarfall) |
reiknaða | reiknuðu | reiknaða | reiknuðu | reiknuðu | reiknuðu | |
Derived terms
- reikna eitthvað út (to calculate something, to work something out)
- reiknast
- reikna með einhverju (to expect something, to reckon on something)
References
- Torp, Alf (1919), “rekna”, in Nynorsk Etymologisk Ordbok, Oslo: H. Aschehoug and Co. (W. Nygaard)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.