roczeń

See also: Roczeń

Polish

Etymology

From rok +‎ -eń.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈrɔ.t͡ʂɛɲ/
  • Rhymes: -ɔt͡ʂɛɲ
  • Syllabification: ro‧czeń

Noun

roczeń m anim

  1. (archaic) yearling (one-year-old animal)
    Synonyms: jednolatek, roczniak

Declension
Declension of roczeń
singular plural
nominative roczeń rocznie
genitive rocznia roczni
dative roczniowi roczniom
accusative rocznia rocznie
instrumental roczniem roczniami
locative roczniu roczniach
vocative roczniu rocznie

Further reading
  • roczeń in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • roczeń in Polish dictionaries at PWN
  • Nowy slownik kieszonkowy polsko-niemiecko-francuzki: nowa edycya poprawiona‎ (in Polish), 1827, page 338
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.