rozbić

Polish

Etymology

From roz- +‎ bić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈrɔz.bit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔzbit͡ɕ
  • Syllabification: roz‧bić

Verb

rozbić pf (imperfective rozbijać)

  1. (transitive) to break, to shatter
  2. (transitive) to pitch (to assemble a tent or make a camp)
  3. (transitive, military) to rout, to decisively beat enemy forces
    Synonyms: see Thesaurus:bić
  4. (intransitive) to break (make the first shot in a cue sport game)
  5. (reflexive) to crash

Conjugation
Conjugation of rozbić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozbić
future tense 1st rozbiję rozbijemy
2nd rozbijesz rozbijecie
3rd rozbije rozbiją
impersonal rozbije się
past tense 1st rozbiłem rozbiłam rozbiliśmy rozbiłyśmy
2nd rozbiłeś rozbiłaś rozbiliście rozbiłyście
3rd rozbił rozbiła rozbiło rozbili rozbiły
impersonal rozbito
conditional 1st rozbiłbym rozbiłabym rozbilibyśmy rozbiłybyśmy
2nd rozbiłbyś rozbiłabyś rozbilibyście rozbiłybyście
3rd rozbiłby rozbiłaby rozbiłoby rozbiliby rozbiłyby
impersonal rozbito by
imperative 1st niech rozbiję rozbijmy
2nd rozbij rozbijcie
3rd niech rozbije niech rozbiją
passive adjectival participle rozbity rozbita rozbite rozbici rozbite
anterior adverbial participle rozbiwszy
verbal noun rozbicie

Derived terms
verbs

Further reading
  • rozbić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozbić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.