rozbijać

Polish

From rozbić +‎ -ać.

rozbijać impf (perfective rozbić)

(transitive) to break, to shatter
(transitive) to pitch (to assemble a tent or make a camp)
(transitive, military) to rout, to decisively beat enemy forces
Synonyms: see Thesaurus:bić
(intransitive) to break (make the first shot in a cue sport game)
(reflexive) to crash
(reflexive) to cause a ruckus
Synonyms: awanturować się, rzucać się

Conjugation of rozbijać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozbijać
present tense	1^st	rozbijam			rozbijamy
	2^nd	rozbijasz			rozbijacie
	3^rd	rozbija			rozbijają
	impersonal	rozbija się
past tense	1^st	rozbijałem	rozbijałam		rozbijaliśmy	rozbijałyśmy
	2^nd	rozbijałeś	rozbijałaś		rozbijaliście	rozbijałyście
	3^rd	rozbijał	rozbijała	rozbijało	rozbijali	rozbijały
	impersonal	rozbijano
future tense	1^st	będę rozbijał, będę rozbijać	będę rozbijała, będę rozbijać		będziemy rozbijali, będziemy rozbijać	będziemy rozbijały, będziemy rozbijać
	2^nd	będziesz rozbijał, będziesz rozbijać	będziesz rozbijała, będziesz rozbijać		będziecie rozbijali, będziecie rozbijać	będziecie rozbijały, będziecie rozbijać
	3^rd	będzie rozbijał, będzie rozbijać	będzie rozbijała, będzie rozbijać	będzie rozbijało, będzie rozbijać	będą rozbijali, będą rozbijać	będą rozbijały, będą rozbijać
	impersonal	będzie rozbijać się
conditional	1^st	rozbijałbym	rozbijałabym		rozbijalibyśmy	rozbijałybyśmy
	2^nd	rozbijałbyś	rozbijałabyś		rozbijalibyście	rozbijałybyście
	3^rd	rozbijałby	rozbijałaby	rozbijałoby	rozbijaliby	rozbijałyby
	impersonal	rozbijano by
imperative	1^st	niech rozbijam			rozbijajmy
	2^nd	rozbijaj			rozbijajcie
	3^rd	niech rozbija			niech rozbijają
active adjectival participle		rozbijający	rozbijająca	rozbijające	rozbijający	rozbijające
passive adjectival participle		rozbijany	rozbijana	rozbijane	rozbijani	rozbijane
contemporary adverbial participle		rozbijając
verbal noun		rozbijanie

verbs