rozczulić

Polish

Etymology

From roz- +‎ czuły +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /rɔsˈt͡ʂu.lit͡ɕ/
  • Rhymes: -ulit͡ɕ
  • Syllabification: roz‧czu‧lić

Verb

rozczulić pf (imperfective rozczulać)

  1. (transitive) to move, to touch (emotionally)
    Synonym: wzruszyć
  2. (reflexive) to be moved, to be touched (emotionally)
    Synonym: wzruszyć się

Conjugation
Conjugation of rozczulić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozczulić
future tense 1st rozczulę rozczulimy
2nd rozczulisz rozczulicie
3rd rozczuli rozczulą
impersonal rozczuli się
past tense 1st rozczuliłem rozczuliłam rozczuliliśmy rozczuliłyśmy
2nd rozczuliłeś rozczuliłaś rozczuliliście rozczuliłyście
3rd rozczulił rozczuliła rozczuliło rozczulili rozczuliły
impersonal rozczulono
conditional 1st rozczuliłbym rozczuliłabym rozczulilibyśmy rozczuliłybyśmy
2nd rozczuliłbyś rozczuliłabyś rozczulilibyście rozczuliłybyście
3rd rozczuliłby rozczuliłaby rozczuliłoby rozczuliliby rozczuliłyby
impersonal rozczulono by
imperative 1st niech rozczulę rozczulmy
2nd rozczul rozczulcie
3rd niech rozczuli niech rozczulą
passive adjectival participle rozczulony rozczulona rozczulone rozczuleni rozczulone
anterior adverbial participle rozczuliwszy
verbal noun rozczulenie

Derived terms
noun

Further reading
  • rozczulić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozczulić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.