rozczulenie

Polish

Etymology

From rozczulić +‎ -enie.

Pronunciation

IPA^(key): /rɔs.t͡ʂuˈlɛ.ɲɛ/
Rhymes: -ɛɲɛ
Syllabification: roz‧czu‧le‧nie

Noun

rozczulenie n

verbal noun of rozczulić
tenderness (tendency to express warm, compassionate feelings)

Declension

Declension of rozczulenie

	singular
nominative	rozczulenie
genitive	rozczulenia
dative	rozczuleniu
accusative	rozczulenie
instrumental	rozczuleniem
locative	rozczuleniu
vocative	rozczulenie

Related terms

verbs

rozczulać impf
rozczulić pf

Further reading

rozczulenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
rozczulenie in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.