rozgrabić

Polish

Etymology

From roz- +‎ grabić.

Pronunciation
  • IPA(key): /rɔzˈɡra.bit͡ɕ/
  • Rhymes: -abit͡ɕ
  • Syllabification: roz‧gra‧bić

Verb

rozgrabić pf (imperfective rozgrabiać)

  1. (transitive) to spread with a rake
  2. (transitive) to loot, to plunder
    Synonyms: see Thesaurus:kraść

Conjugation
Conjugation of rozgrabić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozgrabić
future tense 1st rozgrabię rozgrabimy
2nd rozgrabisz rozgrabicie
3rd rozgrabi rozgrabią
impersonal rozgrabi się
past tense 1st rozgrabiłem rozgrabiłam rozgrabiliśmy rozgrabiłyśmy
2nd rozgrabiłeś rozgrabiłaś rozgrabiliście rozgrabiłyście
3rd rozgrabił rozgrabiła rozgrabiło rozgrabili rozgrabiły
impersonal rozgrabiono
conditional 1st rozgrabiłbym rozgrabiłabym rozgrabilibyśmy rozgrabiłybyśmy
2nd rozgrabiłbyś rozgrabiłabyś rozgrabilibyście rozgrabiłybyście
3rd rozgrabiłby rozgrabiłaby rozgrabiłoby rozgrabiliby rozgrabiłyby
impersonal rozgrabiono by
imperative 1st niech rozgrabię rozgrabmy
2nd rozgrab rozgrabcie
3rd niech rozgrabi niech rozgrabią
passive adjectival participle rozgrabiony rozgrabiona rozgrabione rozgrabieni rozgrabione
anterior adverbial participle rozgrabiwszy
verbal noun rozgrabienie

Further reading
  • rozgrabić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozgrabić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.