rozkochać

Polish

Etymology

From roz- +‎ kochać.

Pronunciation
  • IPA(key): /rɔsˈkɔ.xat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔxat͡ɕ
  • Syllabification: roz‧ko‧chać

Verb

rozkochać pf (imperfective rozkochiwać)

  1. (transitive) to enamor [+ w (locative) = with someone/something]
  2. (reflexive) to fall in love [+ w (locative) = with someone]
    Synonym: zakochać się

Conjugation
Conjugation of rozkochać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozkochać
future tense 1st rozkocham rozkochamy
2nd rozkochasz rozkochacie
3rd rozkocha rozkochają
impersonal rozkocha się
past tense 1st rozkochałem rozkochałam rozkochaliśmy rozkochałyśmy
2nd rozkochałeś rozkochałaś rozkochaliście rozkochałyście
3rd rozkochał rozkochała rozkochało rozkochali rozkochały
impersonal rozkochano
conditional 1st rozkochałbym rozkochałabym rozkochalibyśmy rozkochałybyśmy
2nd rozkochałbyś rozkochałabyś rozkochalibyście rozkochałybyście
3rd rozkochałby rozkochałaby rozkochałoby rozkochaliby rozkochałyby
impersonal rozkochano by
imperative 1st niech rozkocham rozkochajmy
2nd rozkochaj rozkochajcie
3rd niech rozkocha niech rozkochają
passive adjectival participle rozkochany rozkochana rozkochane rozkochani rozkochane
anterior adverbial participle rozkochawszy
verbal noun rozkochanie

Further reading
  • rozkochać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozkochać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.