rozkurczyć
Polish
Pronunciation
- IPA(key): /rɔsˈkur.t͡ʂɨt͡ɕ/
- Rhymes: -urt͡ʂɨt͡ɕ
- Syllabification: roz‧kur‧czyć
Verb
rozkurczyć pf (imperfective rozkurczać)
Conjugation
Conjugation of rozkuryć pf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
| infinitive | rozkuryć | |||||
| future tense | 1st | rozkurę | rozkurymy | |||
| 2nd | rozkurysz | rozkurycie | ||||
| 3rd | rozkury | rozkurą | ||||
| impersonal | rozkury się | |||||
| past tense | 1st | rozkuryłem | rozkuryłam | rozkuryliśmy | rozkuryłyśmy | |
| 2nd | rozkuryłeś | rozkuryłaś | rozkuryliście | rozkuryłyście | ||
| 3rd | rozkurył | rozkuryła | rozkuryło | rozkuryli | rozkuryły | |
| impersonal | rozkurono | |||||
| conditional | 1st | rozkuryłbym | rozkuryłabym | rozkurylibyśmy | rozkuryłybyśmy | |
| 2nd | rozkuryłbyś | rozkuryłabyś | rozkurylibyście | rozkuryłybyście | ||
| 3rd | rozkuryłby | rozkuryłaby | rozkuryłoby | rozkuryliby | rozkuryłyby | |
| impersonal | rozkurono by | |||||
| imperative | 1st | niech rozkurę | rozkurmy | |||
| 2nd | rozkur | rozkurcie | ||||
| 3rd | niech rozkury | niech rozkurą | ||||
| anterior adverbial participle | rozkurywszy | |||||
| verbal noun | rozkurenie | |||||
Further reading
- rozkurczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rozkurczyć in Polish dictionaries at PWN
- “rozkurczyć”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish], 2010-2022
- Samuel Bogumił Linde (1807-1814), “rozkurczyć”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861), “rozkurczyć”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “rozkurczyć”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 637
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.