rozpiąć

Polish

Etymology

From roz- +‎ piąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈrɔs.pjɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔspjɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: roz‧piąć

Verb

rozpiąć pf (imperfective rozpinać)

  1. (transitive) to unfasten, to undo, to unbutton, to unzip

Conjugation
Conjugation of rozpiąć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozpiąć
future tense 1st rozepnę rozepniemy
2nd rozepniesz rozepniecie
3rd rozepnie rozepną
impersonal rozepnie się
past tense 1st rozpiąłem rozpięłam rozpięliśmy rozpięłyśmy
2nd rozpiąłeś rozpięłaś rozpięliście rozpięłyście
3rd rozpiął rozpięła rozpięło rozpięli rozpięły
impersonal rozpięto
conditional 1st rozpiąłbym rozpięłabym rozpięlibyśmy rozpięłybyśmy
2nd rozpiąłbyś rozpięłabyś rozpięlibyście rozpięłybyście
3rd rozpiąłby rozpięłaby rozpięłoby rozpięliby rozpięłyby
impersonal rozpięto by
imperative 1st niech rozepnę rozepnijmy
2nd rozepnij rozepnijcie
3rd niech rozepnie niech rozepną
passive adjectival participle rozpięty rozpięta rozpięte rozpięci rozpięte
anterior adverbial participle pozpiąwszy
verbal noun rozpięcie

Further reading
  • rozpiąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozpiąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.