rozpruć

Polish

Etymology

From roz- +‎ pruć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈrɔs.prut͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔsprut͡ɕ
  • Syllabification: roz‧pruć

Verb

rozpruć pf (imperfective rozpruwać)

  1. (transitive) to unstitch, to unpick
  2. (transitive) to rip apart, to tear open
  3. (reflexive) to unravel, to become unstitched

Conjugation
Conjugation of rozpruć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozpruć
future tense 1st rozpruję rozprujemy
2nd rozprujesz rozprujecie
3rd rozpruje rozprują
impersonal rozpruje się
past tense 1st rozprułem rozprułam rozpruliśmy rozprułyśmy
2nd rozprułeś rozprułaś rozpruliście rozprułyście
3rd rozpruł rozpruła rozpruło rozpruli rozpruły
impersonal rozpruto
conditional 1st rozprułbym rozprułabym rozprulibyśmy rozprułybyśmy
2nd rozprułbyś rozprułabyś rozprulibyście rozprułybyście
3rd rozprułby rozprułaby rozprułoby rozpruliby rozprułyby
impersonal rozpruto by
imperative 1st niech rozpruję rozprujmy
2nd rozpruj rozprujcie
3rd niech rozpruje niech rozprują
passive adjectival participle rozpruty rozpruta rozprute rozpruci rozprute
anterior adverbial participle rozpruwszy
verbal noun rozprucie
noun

Further reading
  • rozpruć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozpruć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.