rozpustnik

Polish

Etymology

From rozpusta +‎ -nik.

Pronunciation

IPA^(key): /rɔsˈpust.ɲik/
Audio (file)
Rhymes: -ustɲik
Syllabification: roz‧pust‧nik

Noun

rozpustnik m pers (feminine rozpustnica)

debauchee, libertine
Synonym: bezwstydnik

Declension

Declension of rozpustnik

	singular	plural
nominative	rozpustnik	rozpustnicy
genitive	rozpustnika	rozpustników
dative	rozpustnikowi	rozpustnikom
accusative	rozpustnika	rozpustników
instrumental	rozpustnikiem	rozpustnikami
locative	rozpustniku	rozpustnikach
vocative	rozpustniku	rozpustnicy

Related terms

adjective

rozpustny

adverb

rozpustnie

nouns

rozpusta
rozpustność

verbs

Further reading

rozpustnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
rozpustnik in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.