rozrabiacz

Polish

Etymology

From rozrabiać +‎ -acz.

Pronunciation
  • IPA(key): /rɔˈzra.bʲat͡ʂ/
  • Hyphenation: roz‧ra‧biacz
  • Rhymes: -abʲjat͡ʂ

Noun

rozrabiacz m pers (feminine rozrabiaczka)

  1. tearaway, troublemaker
    Synonym: rozrabiaka

Declension
Declension of rozrabiacz
singular plural
nominative rozrabiacz rozrabiacze
genitive rozrabiacza rozrabiaczy/rozrabiaczów
dative rozrabiaczowi rozrabiaczom
accusative rozrabiacza rozrabiaczy/rozrabiaczów
instrumental rozrabiaczem rozrabiaczami
locative rozrabiaczu rozrabiaczach
vocative rozrabiaczu rozrabiacze

Further reading
  • rozrabiacz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozrabiacz in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.