rozstąpić

Polish

Etymology

From roz- +‎ stąpić.

Pronunciation
  • IPA(key): /rɔsˈstɔm.pit͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔmpit͡ɕ
  • Syllabification: roz‧stą‧pić

Verb

rozstąpić pf (imperfective rozstępować)

  1. (reflexive) to move aside, to step aside
  2. (reflexive) to crack, to open up

Conjugation
Conjugation of rozstąpić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozstąpić
future tense 1st rozstąpię rozstąpimy
2nd rozstąpisz rozstąpicie
3rd rozstąpi rozstąpią
impersonal rozstąpi się
past tense 1st rozstąpiłem rozstąpiłam rozstąpiliśmy rozstąpiłyśmy
2nd rozstąpiłeś rozstąpiłaś rozstąpiliście rozstąpiłyście
3rd rozstąpił rozstąpiła rozstąpiło rozstąpili rozstąpiły
impersonal rozstąpiono
conditional 1st rozstąpiłbym rozstąpiłabym rozstąpilibyśmy rozstąpiłybyśmy
2nd rozstąpiłbyś rozstąpiłabyś rozstąpilibyście rozstąpiłybyście
3rd rozstąpiłby rozstąpiłaby rozstąpiłoby rozstąpiliby rozstąpiłyby
impersonal rozstąpiono by
imperative 1st niech rozstąpię rozstąpmy
2nd rozstąp rozstąpcie
3rd niech rozstąpi niech rozstąpią
anterior adverbial participle rozstąpiwszy
verbal noun rozstąpienie

Derived terms
noun

Further reading
  • rozstąpić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozstąpić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.