roztoczyć

Polish

Etymology

From roz- +‎ toczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /rɔsˈtɔ.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔt͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: roz‧to‧czyć

Verb

roztoczyć pf (imperfective roztaczać)

  1. (transitive, literary or archaic) to unroll, to unfurl, to unfold
  2. (transitive) to give forth, to emanate, to ooze
  3. (transitive, figuratively) to present, to show or tell
  4. (reflexive) to unfold, to unfurl

Conjugation
Conjugation of roztoczyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive roztoczyć
future tense 1st roztoczę roztoczymy
2nd roztoczysz roztoczycie
3rd roztoczy roztoczą
impersonal roztoczy się
past tense 1st roztoczyłem roztoczyłam roztoczyliśmy roztoczyłyśmy
2nd roztoczyłeś roztoczyłaś roztoczyliście roztoczyłyście
3rd roztoczył roztoczyła roztoczyło roztoczyli roztoczyły
impersonal roztoczono
conditional 1st roztoczyłbym roztoczyłabym roztoczylibyśmy roztoczyłybyśmy
2nd roztoczyłbyś roztoczyłabyś roztoczylibyście roztoczyłybyście
3rd roztoczyłby roztoczyłaby roztoczyłoby roztoczyliby roztoczyłyby
impersonal roztoczono by
imperative 1st niech roztoczę roztoczmy
2nd roztocz roztoczcie
3rd niech roztoczy niech roztoczą
passive adjectival participle roztoczony roztoczona roztoczone roztoczeni roztoczone
anterior adverbial participle roztoczywszy
verbal noun roztoczenie

Further reading
  • roztoczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • roztoczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.