rutus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of ruō (“turn up, rake up”).
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | rutus | ruta | rutum | rutī | rutae | ruta | |
| Genitive | rutī | rutae | rutī | rutōrum | rutārum | rutōrum | |
| Dative | rutō | rutō | rutīs | ||||
| Accusative | rutum | rutam | rutum | rutōs | rutās | ruta | |
| Ablative | rutō | rutā | rutō | rutīs | |||
| Vocative | rute | ruta | rutum | rutī | rutae | ruta | |
References
- “rutus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- rutus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.