schamieć

Polish

Etymology

From s- +‎ chamieć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈsxa.mjɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -amjɛt͡ɕ
  • Syllabification: scha‧mieć

Verb

schamieć pf (imperfective chamieć)

  1. (intransitive, colloquial, derogatory) to coarsen, to roughen (to become boorish)
    Synonyms: spospolicieć, zordynarnieć

Conjugation
Conjugation of schamieć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive schamieć
future tense 1st schamieję schamiejemy
2nd schamiejesz schamiejecie
3rd schamieje schamieją
impersonal schamieje się
past tense 1st schamiałem schamiałam schamieliśmy schamiałyśmy
2nd schamiałeś schamiałaś schamieliście schamiałyście
3rd schamiał schamiała schamiało schamieli schamiały
impersonal schamiano
conditional 1st schamiałbym schamiałabym schamielibyśmy schamiałybyśmy
2nd schamiałbyś schamiałabyś schamielibyście schamiałybyście
3rd schamiałby schamiałaby schamiałoby schamieliby schamiałyby
impersonal schamiano by
imperative 1st niech schamieję schamiejmy
2nd schamiej schamiejcie
3rd niech schamieje niech schamieją
anterior adverbial participle schamiawszy
verbal noun schamienie

Derived terms
adjective
  • schamiały
noun
  • schamienie
adjective
nouns

Further reading
  • schamieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • schamieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.