skarleć

Polish

Etymology

From s- +‎ karleć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈskar.lɛt͡ɕ/
  • Rhymes: -arlɛt͡ɕ
  • Syllabification: skar‧leć

Verb

skarleć pf (imperfective karleć)

  1. (intransitive) to dwarf (to become much smaller)
    Synonym: skarłowacieć
    Hypernym: zmaleć

Conjugation
Conjugation of skarleć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive skarleć
future tense 1st skarleję skarlejemy
2nd skarlejesz skarlejecie
3rd skarleje skarleją
impersonal skarleje się
past tense 1st skarlałem skarlałam skarleliśmy skarlałyśmy
2nd skarlałeś skarlałaś skarleliście skarlałyście
3rd skarlał skarlała skarlało skarleli skarlały
impersonal skarlano
conditional 1st skarlałbym skarlałabym skarlelibyśmy skarlałybyśmy
2nd skarlałbyś skarlałabyś skarlelibyście skarlałybyście
3rd skarlałby skarlałaby skarlałoby skarleliby skarlałyby
impersonal skarlano by
imperative 1st niech skarleję skarlejmy
2nd skarlej skarlejcie
3rd niech skarleje niech skarleją
anterior adverbial participle skarlawszy
verbal noun skarlenie

Derived terms
adjective
  • skarlały
adjective
nouns
verb
  • karłowacieć

Further reading
  • skarleć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • skarleć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.