skleić

Polish

Etymology

From s- +‎ kleić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈsklɛ.it͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛit͡ɕ
  • Syllabification: skle‧ić

Verb

skleić pf (imperfective sklejać)

  1. (transitive) to glue together, to stick together
    Synonym: zlepić
  2. (transitive, colloquial) to piece together, to cobble together
  3. (reflexive) to become glued together, to stick to one another

Conjugation
Conjugation of skleić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive skleić
future tense 1st skleję skleimy
2nd skleisz skleicie
3rd sklei skleją
impersonal sklei się
past tense 1st skleiłem skleiłam skleiliśmy skleiłyśmy
2nd skleiłeś skleiłaś skleiliście skleiłyście
3rd skleił skleiła skleiło skleili skleiły
impersonal sklejono
conditional 1st skleiłbym skleiłabym skleilibyśmy skleiłybyśmy
2nd skleiłbyś skleiłabyś skleilibyście skleiłybyście
3rd skleiłby skleiłaby skleiłoby skleiliby skleiłyby
impersonal sklejono by
imperative 1st niech skleję sklejmy
2nd sklej sklejcie
3rd niech sklei niech skleją
passive adjectival participle sklejony sklejona sklejone sklejeni sklejone
anterior adverbial participle skleiwszy
verbal noun sklejenie

Further reading
  • skleić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • skleić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.