zlepić

Polish

Etymology

From z- +‎ lepić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈzlɛ.pit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛpit͡ɕ
  • Syllabification: zle‧pić

Verb

zlepić pf (imperfective zlepiać)

  1. (transitive) to glue together, to stick together
    Synonym: skleić
  2. (transitive, figurative) to patch up, to hold together (e.g. a relationship, a marriage)
  3. (reflexive) to become glued together, to stick to one another

Conjugation
Conjugation of zlepić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zlepić
future tense 1st zlepię zlepimy
2nd zlepisz zlepicie
3rd zlepi zlepią
impersonal zlepi się
past tense 1st zlepiłem zlepiłam zlepiliśmy zlepiłyśmy
2nd zlepiłeś zlepiłaś zlepiliście zlepiłyście
3rd zlepił zlepiła zlepiło zlepili zlepiły
impersonal zlepiono
conditional 1st zlepiłbym zlepiłabym zlepilibyśmy zlepiłybyśmy
2nd zlepiłbyś zlepiłabyś zlepilibyście zlepiłybyście
3rd zlepiłby zlepiłaby zlepiłoby zlepiliby zlepiłyby
impersonal zlepiono by
imperative 1st niech zlepię zlepmy
2nd zlep zlepcie
3rd niech zlepi niech zlepią
passive adjectival participle zlepiony zlepiona zlepione zlepieni zlepione
anterior adverbial participle zlepiwszy
verbal noun zlepienie

Further reading
  • zlepić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zlepić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.