skreyta

Icelandic

Etymology

From Old Norse skreyta, from skraut (“ornament, decoration”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈskreiːta/
    Rhymes: -eiːta

Verb

skreyta (weak verb, third-person singular past indicative skreytti, supine skreytt)

  1. to decorate

Conjugation
skreyta — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að skreyta
supine
(sagnbót)		 skreytt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 skreytandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég skreyti við skreytum present
(nútíð)		 ég skreyti við skreytum
þú skreytir þið skreytið þú skreytir þið skreytið
hann, hún, það skreytir þeir, þær, þau skreyta hann, hún, það skreyti þeir, þær, þau skreyti
past
(þátíð)		 ég skreytti við skreyttum past
(þátíð)		 ég skreytti við skreyttum
þú skreyttir þið skreyttuð þú skreyttir þið skreyttuð
hann, hún, það skreytti þeir, þær, þau skreyttu hann, hún, það skreytti þeir, þær, þau skreyttu
imperative
(boðháttur)		 skreyt (þú) skreytið (þið)
Forms with appended personal pronoun
skreyttu skreytiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skreytast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að skreytast
supine
(sagnbót)		 skreyst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 skreytandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég skreytist við skreytumst present
(nútíð)		 ég skreytist við skreytumst
þú skreytist þið skreytist þú skreytist þið skreytist
hann, hún, það skreytist þeir, þær, þau skreytast hann, hún, það skreytist þeir, þær, þau skreytist
past
(þátíð)		 ég skreyttist við skreyttumst past
(þátíð)		 ég skreyttist við skreyttumst
þú skreyttist þið skreyttust þú skreyttist þið skreyttust
hann, hún, það skreyttist þeir, þær, þau skreyttust hann, hún, það skreyttist þeir, þær, þau skreyttust
imperative
(boðháttur)		 skreyst (þú) skreytist (þið)
Forms with appended personal pronoun
skreystu skreytisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skreyttur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 skreyttur skreytt skreytt skreyttir skreyttar skreytt
accusative
(þolfall)		 skreyttan skreytta skreytt skreytta skreyttar skreytt
dative
(þágufall)		 skreyttum skreyttri skreyttu skreyttum skreyttum skreyttum
genitive
(eignarfall)		 skreytts skreyttrar skreytts skreyttra skreyttra skreyttra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 skreytti skreytta skreytta skreyttu skreyttu skreyttu
accusative
(þolfall)		 skreytta skreyttu skreytta skreyttu skreyttu skreyttu
dative
(þágufall)		 skreytta skreyttu skreytta skreyttu skreyttu skreyttu
genitive
(eignarfall)		 skreytta skreyttu skreytta skreyttu skreyttu skreyttu

Old Norse

Verb

skreyta (singular past indicative skreytti, plural past indicative skreyttu, past participle skreyttr)

  1. to ornament, adorn, dress fine

Conjugation
Conjugation of skreyta — active (weak class 1)
infinitive skreyta
present participle skreytandi
past participle skreyttr
indicative present past
1st-person singular skreyti skreytta
2nd-person singular skreytir skreyttir
3rd-person singular skreytir skreytti
1st-person plural skreytum skreyttum
2nd-person plural skreytið skreyttuð
3rd-person plural skreyta skreyttu
subjunctive present past
1st-person singular skreyta skreytta
2nd-person singular skreytir skreyttir
3rd-person singular skreyti skreytti
1st-person plural skreytim skreyttim
2nd-person plural skreytið skreyttið
3rd-person plural skreyti skreytti
imperative present
2nd-person singular skreyt, skreyti
1st-person plural skreytum
2nd-person plural skreytið
Conjugation of skreyta — mediopassive (weak class 1)
infinitive skreytask
present participle skreytandisk
past participle skreytzk
indicative present past
1st-person singular skreytumk skreyttumk
2nd-person singular skreytisk skreyttisk
3rd-person singular skreytisk skreyttisk
1st-person plural skreytumsk skreyttumsk
2nd-person plural skreytizk skreyttuzk
3rd-person plural skreytask skreyttusk
subjunctive present past
1st-person singular skreytumk skreyttumk
2nd-person singular skreytisk skreyttisk
3rd-person singular skreytisk skreyttisk
1st-person plural skreytimsk skreyttimsk
2nd-person plural skreytizk skreyttizk
3rd-person plural skreytisk skreyttisk
imperative present
2nd-person singular skreytsk, skreytisk
1st-person plural skreytumsk
2nd-person plural skreytizk

References
  • “skreyta”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.