skruszeć

Polish

Etymology

From s- +‎ kruszeć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈskru.ʂɛt͡ɕ/
  • Rhymes: -uʂɛt͡ɕ
  • Syllabification: skru‧szeć

Verb

skruszeć pf (imperfective kruszeć)

  1. (intransitive) to become brittle, to become fragile
  2. (intransitive, of meat) to tenderise, to become tender

Conjugation
Conjugation of skruszeć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive skruszeć
future tense 1st skruszeję skruszejemy
2nd skruszejesz skruszejecie
3rd skruszeje skruszeją
impersonal skruszeje się
past tense 1st skruszałem skruszałam skruszeliśmy skruszałyśmy
2nd skruszałeś skruszałaś skruszeliście skruszałyście
3rd skruszał skruszała skruszało skruszeli skruszały
impersonal skruszano
conditional 1st skruszałbym skruszałabym skruszelibyśmy skruszałybyśmy
2nd skruszałbyś skruszałabyś skruszelibyście skruszałybyście
3rd skruszałby skruszałaby skruszałoby skruszeliby skruszałyby
impersonal skruszano by
imperative 1st niech skruszeję skruszejmy
2nd skruszej skruszejcie
3rd niech skruszeje niech skruszeją
anterior adverbial participle skruszawszy
verbal noun skruszenie

Further reading
  • skruszeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • skruszeć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.