skurkowaniec

Polish

Etymology

Expressive variation of skurwysyn. First attested in 1973.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /skur.kɔˈva.ɲɛt͡s/
  • Rhymes: -aɲɛt͡s
  • Syllabification: skur‧ko‧wa‧niec

Noun

skurkowaniec m pers

  1. (colloquial, dated) son of a sea-cook, son of a gun (contemptible man)

Declension
Declension of skurkowaniec
singular plural
nominative skurkowaniec skurkowańcy
genitive skurkowańca skurkowańców
dative skurkowańcowi skurkowańcom
accusative skurkowańca skurkowańców
instrumental skurkowańcem skurkowańcami
locative skurkowańcu skurkowańcach
vocative skurkowańcze skurkowańcy

References
  1. skurkowaniec in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading
  • skurkowaniec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • skurkowaniec in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.