slefa

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈstlɛːva/
    Rhymes: -ɛːva

Verb

slefa (weak verb, third-person singular past indicative slefaði, supine slefað)

  1. to drool
    Ég slefa ekki.
    I don't drool.

Conjugation
slefa — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að slefa
supine
(sagnbót)		 slefað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 slefandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég slefa við slefum present
(nútíð)		 ég slefi við slefum
þú slefar þið slefið þú slefir þið slefið
hann, hún, það slefar þeir, þær, þau slefa hann, hún, það slefi þeir, þær, þau slefi
past
(þátíð)		 ég slefaði við slefuðum past
(þátíð)		 ég slefaði við slefuðum
þú slefaðir þið slefuðuð þú slefaðir þið slefuðuð
hann, hún, það slefaði þeir, þær, þau slefuðu hann, hún, það slefaði þeir, þær, þau slefuðu
imperative
(boðháttur)		 slefa (þú) slefið (þið)
Forms with appended personal pronoun
slefaðu slefiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Noun

slefa f (genitive singular slefu, no plural)

  1. drool

Declension
declension of slefa
f-w1 singular
indefinite definite
nominative slefa slefan
accusative slefu slefuna
dative slefu slefunni
genitive slefu slefunnar

Old Norse

Noun

slefa f (genitive slefu)

  1. slaver

Declension
  Declension of slefa (weak ōn-stem)
feminine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative slefa slefan slefur slefurnar
accusative slefu slefuna slefur slefurnar
dative slefu slefunni slefum slefunum
genitive slefu slefunnar slefna slefnanna

Descendants
  • Icelandic: slefa
  • Norwegian Nynorsk: sleva, sleve

References
  • “slefa”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.