sortior
Latin
Etymology
From sors.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈsor.ti.or/, [ˈs̠ɔrt̪iɔr]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈsor.t͡si.or/, [ˈsɔrt̪͡s̪ior]
Verb
sortior (present infinitive sortīrī, perfect active sortītus sum); fourth conjugation, deponent
Conjugation
| Conjugation of sortior (fourth conjugation, deponent) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| indicative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | sortior | sortīris, sortīre |
sortītur | sortīmur | sortīminī | sortiuntur |
| imperfect | sortiēbar | sortiēbāris, sortiēbāre |
sortiēbātur | sortiēbāmur | sortiēbāminī | sortiēbantur | |
| future | sortiar | sortiēris, sortiēre |
sortiētur | sortiēmur | sortiēminī | sortientur | |
| perfect | sortītus + present active indicative of sum | ||||||
| pluperfect | sortītus + imperfect active indicative of sum | ||||||
| future perfect | sortītus + future active indicative of sum | ||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | sortiar | sortiāris, sortiāre |
sortiātur | sortiāmur | sortiāminī | sortiantur |
| imperfect | sortīrer | sortīrēris, sortīrēre |
sortīrētur | sortīrēmur | sortīrēminī | sortīrentur | |
| perfect | sortītus + present active subjunctive of sum | ||||||
| pluperfect | sortītus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
| imperative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | — | sortīre | — | — | sortīminī | — |
| future | — | sortītor | sortītor | — | — | sortiuntor | |
| non-finite forms | active | passive | |||||
| present | perfect | future | present | perfect | future | ||
| infinitives | sortīrī | sortītum esse | sortītūrum esse | — | — | — | |
| participles | sortiēns | sortītus | sortītūrus | — | — | sortiendus, sortiundus | |
| verbal nouns | gerund | supine | |||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
| sortiendī | sortiendō | sortiendum | sortiendō | sortītum | sortītū | ||
Descendants
References
- “sortior”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “sortior”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- sortior in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to draw lots for the provinces: provincias sortiri (Liv. 38. 35)
- to draw lots for the provinces: provincias sortiri (Liv. 38. 35)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.