sprzeczać

Polish

From s- +‎ przeczyć +‎ -ać.

sprzeczać impf (perfective posprzeczać)

(reflexive) to argue, to bicker, to fight, to quarrel, to quibble, to spar, to squabble, to stickle, to wrangle (to have an argument, a quarrel)
Synonyms: kłócić się, spierać się

Conjugation of sprzeczać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		sprzeczać
present tense	1^st	sprzeczam			sprzeczamy
	2^nd	sprzeczasz			sprzeczacie
	3^rd	sprzecza			sprzeczają
	impersonal	sprzecza się
past tense	1^st	sprzeczałem	sprzeczałam		sprzeczaliśmy	sprzeczałyśmy
	2^nd	sprzeczałeś	sprzeczałaś		sprzeczaliście	sprzeczałyście
	3^rd	sprzeczał	sprzeczała	sprzeczało	sprzeczali	sprzeczały
	impersonal	sprzeczano
future tense	1^st	będę sprzeczał, będę sprzeczać	będę sprzeczała, będę sprzeczać		będziemy sprzeczali, będziemy sprzeczać	będziemy sprzeczały, będziemy sprzeczać
	2^nd	będziesz sprzeczał, będziesz sprzeczać	będziesz sprzeczała, będziesz sprzeczać		będziecie sprzeczali, będziecie sprzeczać	będziecie sprzeczały, będziecie sprzeczać
	3^rd	będzie sprzeczał, będzie sprzeczać	będzie sprzeczała, będzie sprzeczać	będzie sprzeczało, będzie sprzeczać	będą sprzeczali, będą sprzeczać	będą sprzeczały, będą sprzeczać
	impersonal	będzie sprzeczać się
conditional	1^st	sprzeczałbym	sprzeczałabym		sprzeczalibyśmy	sprzeczałybyśmy
	2^nd	sprzeczałbyś	sprzeczałabyś		sprzeczalibyście	sprzeczałybyście
	3^rd	sprzeczałby	sprzeczałaby	sprzeczałoby	sprzeczaliby	sprzeczałyby
	impersonal	sprzeczano by
imperative	1^st	niech sprzeczam			sprzeczajmy
	2^nd	sprzeczaj			sprzeczajcie
	3^rd	niech sprzecza			niech sprzeczają
active adjectival participle		sprzeczający	sprzeczająca	sprzeczające	sprzeczający	sprzeczające
contemporary adverbial participle		sprzeczając
verbal noun		sprzeczanie

adjective

adverb

nouns