stóla

See also: stola, štola, štóla, and -stola

Hungarian

Etymology

From Latin stola (“robe, vestment”), from Ancient Greek στολή (stolḗ, “garment, equipment”).

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈʃtoːlɒ]
  • Hyphenation: stó‧la
  • Rhymes: -lɒ

Noun

stóla (plural stólák)

  1. stole (a long, wide scarf-like garment worn about the shoulders)
    Synonym: vállkendő
  2. stole (an ecclesiastical garment)

Declension
Inflection (stem in long/high vowel, back harmony)
singular plural
nominative stóla stólák
accusative stólát stólákat
dative stólának stóláknak
instrumental stólával stólákkal
causal-final stóláért stólákért
translative stólává stólákká
terminative stóláig stólákig
essive-formal stólaként stólákként
essive-modal — —
inessive stólában stólákban
superessive stólán stólákon
adessive stólánál stóláknál
illative stólába stólákba
sublative stólára stólákra
allative stólához stólákhoz
elative stólából stólákból
delative stóláról stólákról
ablative stólától stóláktól
non-attributive
possessive - singular		 stóláé stóláké
non-attributive
possessive - plural		 stóláéi stólákéi
Possessive forms of stóla
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. stólám stóláim
2nd person sing. stólád stóláid
3rd person sing. stólája stólái
1st person plural stólánk stóláink
2nd person plural stólátok stóláitok
3rd person plural stólájuk stóláik

Further reading
  • stóla in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈstouːla/
    Rhymes: -ouːla

Etymology 1

From Old Norse stóla, from Latin stola, from Ancient Greek στολή (stolḗ).

Noun

stóla f (genitive singular stólu, nominative plural stólur)

  1. stole (ecclesiastical garment)
Declension
declension of stóla
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative stóla stólan stólur stólurnar
accusative stólu stóluna stólur stólurnar
dative stólu stólunni stólum stólunum
genitive stólu stólunnar stóla/stólna stólanna/stólnanna

Etymology 2

Borrowed from Danish stole.

Verb

stóla (weak verb, third-person singular past indicative stólaði, supine stólað)

  1. to rely (used with the preposition á (“on”) [governing accusative])
Conjugation
stóla — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að stóla
supine
(sagnbót)		 stólað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 stólandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég stóla við stólum present
(nútíð)		 ég stóli við stólum
þú stólar þið stólið þú stólir þið stólið
hann, hún, það stólar þeir, þær, þau stóla hann, hún, það stóli þeir, þær, þau stóli
past
(þátíð)		 ég stólaði við stóluðum past
(þátíð)		 ég stólaði við stóluðum
þú stólaðir þið stóluðuð þú stólaðir þið stóluðuð
hann, hún, það stólaði þeir, þær, þau stóluðu hann, hún, það stólaði þeir, þær, þau stóluðu
imperative
(boðháttur)		 stóla (þú) stólið (þið)
Forms with appended personal pronoun
stólaðu stóliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Noun

stóla

  1. indefinite accusative plural of stóll
  2. indefinite genitive plural of stóll
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.