staðhæfa

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈstaðˌhaiːva/

Verb

staðhæfa (weak verb, third-person singular past indicative staðhæfði, supine staðhæft)

  1. (transitive, with accusative) to assert, to claim
    Synonym: fullyrða

Conjugation
staðhæfa — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að staðhæfa
supine
(sagnbót)		 staðhæft
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 staðhæfandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég staðhæfi við staðhæfum present
(nútíð)		 ég staðhæfi við staðhæfum
þú staðhæfir þið staðhæfið þú staðhæfir þið staðhæfið
hann, hún, það staðhæfir þeir, þær, þau staðhæfa hann, hún, það staðhæfi þeir, þær, þau staðhæfi
past
(þátíð)		 ég staðhæfði við staðhæfðum past
(þátíð)		 ég staðhæfði við staðhæfðum
þú staðhæfðir þið staðhæfðuð þú staðhæfðir þið staðhæfðuð
hann, hún, það staðhæfði þeir, þær, þau staðhæfðu hann, hún, það staðhæfði þeir, þær, þau staðhæfðu
imperative
(boðháttur)		 staðhæf (þú) staðhæfið (þið)
Forms with appended personal pronoun
staðhæfðu staðhæfiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
staðhæfður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 staðhæfður staðhæfð staðhæft staðhæfðir staðhæfðar staðhæfð
accusative
(þolfall)		 staðhæfðan staðhæfða staðhæft staðhæfða staðhæfðar staðhæfð
dative
(þágufall)		 staðhæfðum staðhæfðri staðhæfðu staðhæfðum staðhæfðum staðhæfðum
genitive
(eignarfall)		 staðhæfðs staðhæfðrar staðhæfðs staðhæfðra staðhæfðra staðhæfðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 staðhæfði staðhæfða staðhæfða staðhæfðu staðhæfðu staðhæfðu
accusative
(þolfall)		 staðhæfða staðhæfðu staðhæfða staðhæfðu staðhæfðu staðhæfðu
dative
(þágufall)		 staðhæfða staðhæfðu staðhæfða staðhæfðu staðhæfðu staðhæfðu
genitive
(eignarfall)		 staðhæfða staðhæfðu staðhæfða staðhæfðu staðhæfðu staðhæfðu

Derived terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.