stopnieć

Polish

Etymology

From s- +‎ topnieć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈstɔp.ɲɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔpɲɛt͡ɕ
  • Syllabification: stop‧nieć

Verb

stopnieć pf (imperfective topnieć)

  1. (intransitive) to melt (change from a solid state to a liquid state)
  2. (intransitive) to shrink, dwindle
  3. (intransitive) to melt (be softened emotionally or touched)

Conjugation
Conjugation of stopnieć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive stopnieć
future tense 1st stopnieję stopniejemy
2nd stopniejesz stopniejecie
3rd stopnieje stopnieją
impersonal stopnieje się
past tense 1st stopniałem stopniałam stopnieliśmy stopniałyśmy
2nd stopniałeś stopniałaś stopnieliście stopniałyście
3rd stopniał stopniała stopniało stopnieli stopniały
impersonal stopniano
conditional 1st stopniałbym stopniałabym stopnielibyśmy stopniałybyśmy
2nd stopniałbyś stopniałabyś stopnielibyście stopniałybyście
3rd stopniałby stopniałaby stopniałoby stopnieliby stopniałyby
impersonal stopniano by
imperative 1st niech stopnieję stopniejmy
2nd stopniej stopniejcie
3rd niech stopnieje niech stopnieją
anterior adverbial participle stopniawszy
verbal noun stopnienie

Further reading
  • stopnieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • stopnieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.