stręczyciel

Polish

Etymology

From stręczyć +‎ -ciel.

Pronunciation

IPA^(key): /strɛnˈt͡ʂɨ.t͡ɕɛl/
Audio (file)
Rhymes: -ɨt͡ɕɛl
Syllabification: strę‧czy‧ciel

Noun

stręczyciel m pers (feminine stręczycielka)

pimp, procurer
Synonyms: rajfur, sutener, alfons, kupler

Declension

Declension of stręczyciel

	singular	plural
nominative	stręczyciel	stręczyciele
genitive	stręczyciela	stręczycieli
dative	stręczycielowi	stręczycielom
accusative	stręczyciela	stręczycieli
instrumental	stręczycielem	stręczycielami
locative	stręczycielu	stręczycielach
vocative	stręczycielu	stręczyciele

Derived terms

adjective

stręczycielski

noun

stręczycielstwo

Related terms

verb

stręczyć

Further reading

stręczyciel in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
stręczyciel in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.