strekkja

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈstrɛhca/
    Rhymes: -ɛhca

Verb

strekkja (weak verb, third-person singular past indicative strekkti, supine strekkt)

  1. to stretch, tighten

Conjugation
strekkja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að strekkja
supine
(sagnbót)		 strekkt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 strekkjandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég strekki við strekkjum present
(nútíð)		 ég strekki við strekkjum
þú strekkir þið strekkið þú strekkir þið strekkið
hann, hún, það strekkir þeir, þær, þau strekkja hann, hún, það strekki þeir, þær, þau strekki
past
(þátíð)		 ég strekkti við strekktum past
(þátíð)		 ég strekkti við strekktum
þú strekktir þið strekktuð þú strekktir þið strekktuð
hann, hún, það strekkti þeir, þær, þau strekktu hann, hún, það strekkti þeir, þær, þau strekktu
imperative
(boðháttur)		 strekk (þú) strekkið (þið)
Forms with appended personal pronoun
strekktu strekkiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
strekkjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að strekkjast
supine
(sagnbót)		 strekkst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 strekkjandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég strekkist við strekkjumst present
(nútíð)		 ég strekkist við strekkjumst
þú strekkist þið strekkist þú strekkist þið strekkist
hann, hún, það strekkist þeir, þær, þau strekkjast hann, hún, það strekkist þeir, þær, þau strekkist
past
(þátíð)		 ég strekktist við strekktumst past
(þátíð)		 ég strekktist við strekktumst
þú strekktist þið strekktust þú strekktist þið strekktust
hann, hún, það strekktist þeir, þær, þau strekktust hann, hún, það strekktist þeir, þær, þau strekktust
imperative
(boðháttur)		 strekkst (þú) strekkist (þið)
Forms with appended personal pronoun
strekkstu strekkisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
strekktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 strekktur strekkt strekkt strekktir strekktar strekkt
accusative
(þolfall)		 strekktan strekkta strekkt strekkta strekktar strekkt
dative
(þágufall)		 strekktum strekktri strekktu strekktum strekktum strekktum
genitive
(eignarfall)		 strekkts strekktrar strekkts strekktra strekktra strekktra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 strekkti strekkta strekkta strekktu strekktu strekktu
accusative
(þolfall)		 strekkta strekktu strekkta strekktu strekktu strekktu
dative
(þágufall)		 strekkta strekktu strekkta strekktu strekktu strekktu
genitive
(eignarfall)		 strekkta strekktu strekkta strekktu strekktu strekktu

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

Pronunciation
  • IPA(key): /²strɛçːɑ/

Verb

strekkja (present tense strekkjer, past tense strekte, past participle strekt, present participle strekkjande, imperative strekk)

  1. to stretch

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.